Taka izolacja jest zawsze potrzebna, nawet w domach niepodpiwniczonych. Układa się ją nad poziomem terenu, na wierzchu wszystkich ścian fundamentowych, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Nie można przy tym pominąć fundamentu pod komin. Nie jest natomiast konieczne wykonanie tej izolacji na lawie fundamentowej.
Izolację poziomą najlepiej wykonać z papy na lepiku. Zależnie od grubości ściany fundamentowej, stosuje się jeden arkusz lub dwa arkusze papy. Należy przy tym pamiętać, że to lepik jest izolatorem przeciwwilgociowym, a papa stanowi jedynie jego zbrojenie. Błędem jest wykonywanie izolacji jedynie ze złożonego na pół arkusza papy, ułożonej na sucho i przyciśniętej pierwszą warstwą ściany parteru. Papa nie może być również pofałdowana, a jej ewentualne uszkodzenia powinny być naprawione.
NA ŁAWACH FUNDAMENTOWYCH. Izolacja pozioma będzie skuteczna, pod warunkiem że szczelnie połączy się ją z izolacją przeciwwilgociową podłogi na gruncie. Zwykle jednak nie robi się ich równocześnie. Dlatego pasy materiału izolacyjnego powinny mieć taką szerokość, aby po wymurowaniu ściany z obu stron pozostały zakłady o szerokości 15-20 cm. Są one potrzebne, by później izolację szczelnie połączyć z poziomą izolacją podłogi piwnicy i pionową izolacją ścian zewnętrznych.
NA PODŁODZE PIWNICY. Najlepiej, jeśli jest na tym samym poziomie co izolacja pozioma ścian, ponieważ takie rozwiązanie nie wymaga zaginania papy (której pękanie w tym miejscu jest częstym powodem nieszczelności izolacji), ani kłopotliwego wykonywania faset (zaokrągleń) na załamaniach.
Izolację układa się na całej powierzchni podłogi, dokładnie uszczelniając styki pomiędzy poszczególnymi pasami folii lub papy. Należy ją również starannie połączyć, najlepiej w jednym § poziomie, z izolacją poziomą na ławie. Podczas prowadzenia % kolejnych prac izolacja podłogi nie może zostać uszkodzona.
Przy wysokim poziomie wody gruntowej izolacja przeciwwilgociowa powinna być dociśnięta odpowiednio grubą warstwą betonu, który swoją masą równoważy parcie wody (na każde 10 cm słupa wody musi przypadać 5 cm betonu). Jeśli grubość warstwy betonu w piwnicy musiałaby być bardzo duża, lepiej wykonać cieńszą, ale wytrzymalszą płytę żelbetową zakotwioną w ścianach piwnic. W przeciwnym razie napierająca woda może zniszczyć warstwę izolacji i zalać piwnice. Jedynie jeżeli poziom wody gruntowej znajduje się głęboko, izolację można wykonać na warstwie podkładu i chronić ją wylewką.
NA ŚCIANACH PIWNIC. Ważne jest, aby tę izolację ułożyć pod stropem, a nie nad nim. Na ścianach o szerokości mniejszej niż 40 cm potrzebny jest jeden pas papy złożony na pół; dwa przycięte pasy stosuje się, gdy ściana jest grubsza lub gdy trzeba wywinąć drugi koniec papy na ścianę parteru. To drugie rozwiązanie jest potrzebne w ścianach trójwarstwowych. Wywinięcie g zabezpiecza ścianę nośną przed wilgocią, która może się zbierać f na dole szczeliny wentylacyjnej.
