Izolacja termiczna
Ściany fundamentowe domów – i tych z piwnicami i tych bez piwnic – warto ocieplać. Warstwa izolacji termicznej zapobiegnie stratom ciepła i zabezpieczy pionową izolację przeciwwilgociową przed uszkodzeniem.
Ściany fundamentowe powinno się izolować termicznie zawsze od strony zewnętrznej. Najlepiej ocieplenie układać na całej ich wysokości (do ławy fundamentowej), a nie – jak jest to czasem zalecane – jedynie 50 cm poniżej terenu. Z ocieplenia ścian fundamentowych można zrezygnować jedynie wtedy, gdy zostaną one (lub ich górna część) wykonane z materiału, który ma bardzo dobre właściwości cieplne, na przykład z pełnych bloczków keramzytobetonowych.
Do ocieplania ścian fundamentowych powinny być stosowane materiały nienasiąkliwe, odporne na uszkodzenia mechaniczne, gnicie i rozwój pleśni. Dlatego najczęściej stosuje się styropian, polistyren ekstrudowany i keramzyt.
Ławy fundamentowe
Najczęściej spotykanym sposobem posadowienia domów jednorodzinnych są ławy, na których stawia się ściany fundamentowe. Ławy mają zwykle przekrój prostokątny. Stanowią poszerzenie spodu ścian fundamentowych, umożliwiające rozłożenie na większą powierzchnię obciążeń przekazywanych przez ściany nośne i w ten sposób zmniejszające jednostkowy nacisk na grunt. Szerokość i wysokość ław wynikają z obliczeń konstrukcyjnych i nie mogą być dowolnie zmieniane.
Ławy są najczęściej żelbetowe; zbroi się je podłużnie górą i dołem czterema prętami, najczęściej o średnicy 12 mm; rzadziej – 14 lub 16 mm. Na długości pręty te połączone są co 50 cm strzemionami z prętów o średnicy 6 mm.
Jeśli z powodu małej nośności gruntu lub dużych obciążeń ława betonowa musiałaby mieć bardzo dużą wysokość (wymagałaby zużycia dużej ilości betonu), projektuje się ławy żelbetowe o mniejszej wysokości, zbrojone poprzecznie (mają pręty zbrojeniowe ułożone dołem, poprzecznie do osi ławy).
ZAKOTWIENIE PRĘTÓW
Na wielu budowach zapomina się o odpowiednim zakotwieniu prętów podłużnych ław w ich narożnikach i skrzyżowaniach typu T. W tych miejscach pręty zbrojeniowe krzyżują się wprawdzie ze sobą, ale w ławach niewielkiej szerokości (40-50 cm) takie połączenie zbrojenia jest zbyt słabe (zakotwienia są zbyt krótkie), by w stanach grożących awarią uchronić budynek przed pękaniem ścian i stropów.
Rozwiązanie bardzo dobre.
Narożniki i skrzyżowania są wystarczająco mocne, jeśli końce prętów podłużnych są wygięte i zakotwione w betonie w sposób pokazany na rysunku. Należy zwrócić szczególną uwagę na to, by wygięte końce prętów zewnętrznych i wewnętrznych jednej ławy dochodziły do prętów zewnętrznych ławy do niej prostopadłej.
Rozwiązanie dobre.
Choć pręty o średnicy 12 mm nie są specjalnie grube, to jednak na małych budowach wielu wykonawców nie chce wyginać ich końców pod kątem prostym. W takich sytuacjach można zastosować rozwiązanie z dodatkowymi prętami kotwiącymi wygiętymi w kształcie litery L. Pręty dodatkowe powinny mieć taką samą średnicę jak główne.
