Gdy w kwietniu 1999 roku, w Rio de Janeiro, Bill Wellman wstępował w związek małżeński z Moniką Cartera, miał to samo wrażenie, co chyba wszyscy ludzie w jego sytuacji: oto życie zaczyna się od nowa!
– Monika była jedyną miłością mego życia. Nigdy, ale to nigdy, nie spotkałem kobiety, którą darzyłbym takim uczuciem – zapewniał przy każdej okazji jedenaście lat później, gdy doszło do tragedii, za którą został postawiony przed sądem, a następnie skazany.
Wtedy, w tym wyjątkowym dla obojga kwietniowym dniu, ich przyszłość rysowała się wyjątkowo optymistycznie. On miał dopiero 28 lat, a już był sławny i zamożny. Żył z rozmachem i w szalonym tempie, nieznanym przeciętnemu mężczyźnie. Otaczał się ludźmi podobnymi do siebie, zawdzięczającym sławę i bogactwo osiągnięciom w branży rozrywkowej. Zasłynął jako producent i scenarzysta popularnych seriali telewizyjnych o ludziach nieprzeciętnych, wyżywających się w sportach ekstremalnych. Posiadał więc wszystko i miał przed sobą – trzeba to powtórzyć – wspaniałą przyszłość, której nic nie powinno było zakłócić.
Cóż więc się stało, że Bill Wellman, człowiek niebywałego sukcesu, już od sześciu lat prowadzi wyjątkowo podłe życie więźnia w jednym z najbardziej ponurych ośrodków penitencjarnych Meksyku? Jego świat skurczył się do kilku metrów kwadratowych brudnej, zarobaczonej celi, którą dzieli z innymi więźniami, języka których nawet dobrze nie zna. Każdy jego dzień to nieustanna walka o przetrwanie, o utrzymanie ciała we względnej czystości, a także zdobycie czegoś, co można od biedy nazwać żywnością.
Co się wydarzyło? Bill nie ukrywa, że sam nie potrafi
znaleźć jasnej i wiarygodnej odpowiedzi na to pytanie, choć poświęca temu cały swój czas, spoglądając zza krat na tamto życie, które obecnie wydaje się już tylko snem.
Ciąg dalszy artykułu: Spojrzenie zza krat: https://weselnykamerzysta.pl/tag/spojrzenie-zza-krat/
